Literary

They said when you turn 18, everything changes. Like the world would greet you with open arms, like responsibilities would finally feel empowering, like you’d wake up with a roadmap, a vision, a fire in your chest.

Sa Iyo na Di Na Nakabalik, Lahat ay tila normal nang araw na 'yon. Alas-singko pa lang ng umaga, nagkakape ka na habang binibilang ang natirang panustos. “Huling taya,” sabi mo, habang iniipit sa bulsa ang kulubot na dalawang libo. Tumango ako, bagama’t sanay na sa pangakong ‘yan. Pero sa totoo lang, kahit paulit-ulit, naniwala pa rin ako. Dahil ang totoo, sa kabila ng pagod mo, buo pa rin ang paninindigan mong hindi tayo susuko.

Mahal kong Kabataang Pilipino, Ika nga ni Dr. José P. Rizal at sa ganitong araw rin siya isinilang, "Ang kabataan ang pag-asa ng bayan." Subalit paano kung mismong ang kinabukasan ng kabataang Pilipino ay ninakaw ng mga pekeng kumakatawan sa kabataan na mismong mga strawman pa?

It started quiet, filled with dark a sickness passed in blood and breath. But louder than the virus was the blame.

Someone once asked me, “If you were a word, what would you be?” There are thousands of words to choose from, but one always stands out to me. If I had to be a word, I’d be curious.

I stand no higher than a simple man, Yet quietly I’ll cheer you when I can. You test my heart as far as you are able, I bleed and falter, fragaile at your table.

They flagged my name — not for falsehood, not for slander, but for a punctuation too deliberate. They looked at my words — and saw code.

Tahimik ang araw ng Linggo—walang nagsabi sa akin na pumunta roon sa parke, basta naglakad lang ako at huminga nang malalim. Walang nag-aya, wala ring naghihintay sa akin. Basta't naramdaman ko na kailangan kong humiwalay.